ทั้งอาคารร้านกาแฟและลานแพร่งภูธรทั้งหมดนี้แท้จริงคือชุดของที่ว่างทั้งภายในและภายนอกที่สามารถแล่นไหลเชื่อมโยงกันเกิดเอกภาพเป็นชุดของสภาพกายภาพที่น่าจะเอื้อต่อการพบปะและสังสรรค์ดำเนินชีวิตสาธารณะของผู้คนพลเมืองได้อย่างแตกต่างและหลากหลายเป็นอย่างยิ่ง
ทัศนียภาพแสดงแนวทางการออกแบบภายใน แลเห็นการวิ่งพื้นไม้สีสว่างตาเป็นเสมือนระเบียงอเนกประสงค์ เข้าตีแปลงยึดใช้ได้ทุกรูปแบบ ขอบโดยรอบทำเป็นพนักเอียงใช้พิง ใช้เก็บของก็ได้ ตรงผนังที่เหมาะสมติดจอฉายหนังรองรับการนำเสนอต่างๆ ที่ทางทั้งหมดนี้เป็นเหมือนภูมิประเทศไม่มีเฟอร์นิเจอร์มายึดครองที่ กินที่ จะมีก็แต่เคาน์เตอร์ติดผนังและสตูลสามสี่ตัวไว้นั่งอวดตัวและสังเกตการณ์ ช่องประตูสองช่องมีโครงระแนงไม้เข้าประจุสร้างความเป็นสัดส่วน
|