“ยากที่สุดคือเรื่องข้าว.. ยากมาก.. จะเปลี่ยนจากคนทำเคมีมาทำข้าวอินทรีย์เป็นงานใหญ่ งานยากที่สุด เพราะเป็นเรื่องของการปรับเปลี่ยนความคิด ซึ่งยากมากว่าเชิงเทคนิค เรื่องข้าวเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น ที่จะแยกจากเคมีมาเป็นอินทรีย์ โอ้โห..เหนื่อยมากๆ กว่าที่จะได้ตัวคนมาแต่ละคน ยากที่จะดึงคนเข้ามา มาแล้วก็หลุด”

“คือเขาประสบปัญหานะ ปัญหาตรงนี้จะต้องแก้ไขให้เขาได้ คืออินทรีย์จะไม่มีเคมีเลย อันหนึ่งก็คือเรื่องของปุ๋ย ที่ร้ายกาจที่สุดก็คือเรื่องการปราบวัชพืช เออ..ตรงคุมหญ้านี่แหล่ะ เขาบอกว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก ยังไงก็ทำไม่ได้ อีกอันคือ ปัญหาเรื่องข้าวปนที่กำลังระบาดอย่างรุนแรงตอนนี้” (ลุงประเสริฐ สุขถาวร)

ปัญหาอีกอย่างหนึ่งที่พบก็คือ การทำใจไม่ได้ของเกษตรกร ถ้าไม่ใส่ปุ๋ยเคมี
“อีกอย่างหนึ่งคือ จะทำใจไม่ได้ ในเมื่อใส่ยูเรียเข้าไป มันเขียวพรึ่บหมดเลย ใส่อินทรีย์เข้าไปข้าวมันค่อยๆ เจริญเติบโตช้าๆ ของมันเอง ผลผลิตช่วงแรกมันอาจจะต่ำไปนิดนึง แต่ทำใจไม่ได้แล้ว แค่เห็นข้าวของเรางามไม่เท่าเขา เท่านั้นเอง ตัวนี้ต้องชวนกันมาปรับจูนที่จิตใจเนี่ย ให้พร้อมที่จะเข้าสู่กระบวนการนี้ จึงเป็นเรื่องที่ใหญ่มากครับ เรื่องข้าวเป็นเรื่องที่ผมหนักใจ” (ลุงประเสริฐ สุขถาวร)

อีกประการหนึ่งคือเรื่องของการใช้ยาฆ่าแมลง ทั้งๆ ที่ทราบกันว่ามีคนที่ไม่ใช้ยาฆ่าแมลงแล้วยังสามารถได้ผลผลิตข้าวตามปกติ แต่เกษตรกรส่วนใหญ่ในเขตหนองจอก ก็ยังยืนยันที่จะใช้ยาฆ่าแมลงอยู่อย่างเดิมโดยไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ซึ่งคุณโนรีได้สะท้อนให้เราฟัง ดังนี้

“คือคนหนองจอกเขาเรียกว่าดื้อตาใส  จริง ๆ แล้วเป็นอย่างนั้น เรื่องของการทำสารเคมีประหยัดได้ปีละหลายตังค์ คนทำนาแต่ละครั้ง เป็นเงินหลายหมื่นด้วย เขาก็ไม่เชื่อ เขายังยึดติดว่าถ้าไม่ฉีดยาฆ่าแมลงแล้วจะไม่ได้ข้าว  ถ้าเราไม่ฉีดข้าว  เราจะไม่ได้เกี่ยว   ผมได้ทำแล้ว ผมไม่ได้ฉีด ทำไมผมได้เกี่ยว เขาก็ไม่เชื่อ คือยึดติดอยู่กับอย่างเดิม ๆ ทุกวันนี้ไปดูได้” (คุณโนรี แพฝึกฝน)

ลุงประเสริฐได้เสนอแนวคิดไว้ว่า ในการทำนาข้าวอินทรีย์นั้นต้องทำแบบมืออาชีพ เอาจริง และมีจริยธรรม อย่างเช่นการปราบวัชพืช และพันธุ์ข้าวชนิดอื่นที่ปะปนมา โดยการถอน โดยมีตัวอย่างคือชาวไทยเชื้อสายมอญที่ทำกันอยู่

“ หญ้าทั้งหมดก็ดี ข้าวปนก็ดี ทั้งหมดมันกลัวคน ลงไปถอนเลย ถ้าคนลงไปเดินรอบๆ คันนา หญ้ามันจะหนีไปอยู่กลางนา แต่ถ้าคนโดดลงไปลุยในนา มันขึ้นไปอยู่บนคันนา ล้มนอนอยู่บนคันนา อันนี้เป็นเรื่องจริงนะฮะ เอาอย่างนี้เลย ขับรถไปคลองสิบสี่ตรงบ้านผม พอถึงเขตคนไทย คนมุสลิมเนี่ย หญ้าจะพรึ่บ พอพ้นเขต ไปถึงเขตมอญแล้ว หญ้าต้นหนึ่งไม่มี มอญอยู่ในนาตั้งแต่เช้า กลางวันพักเที่ยง เย็น มอญอยู่ในนายันมืด ต้นเดียวก็ไม่มี” (ลุงประเสริฐ สุขถาวร)