จุดเริ่มต้นของการรณรงค์เรื่องการทำการเกษตรปลอดสารอยู่ที่ลุงประเสริฐ สุขถาวรที่เป็นเกษตรกรเลี้ยงปลา ที่ต้องการเอาน้ำจากคลองเข้าบ่อปลาของตัวเอง แต่ไม่กล้า หลังจากพบว่ามีปลาลอยตายในคลอง เนื่องจากน้ำที่ปนเปื้อนสารเคมีในนาข้าว ไหลลงสู่คลองที่เกษตรกรใช้ในการทำการเกษตรร่วมกัน ลุงประเสริฐจึงเกิดแนวคิดที่จะรณรงค์ให้เกษตรกรลดการใช้สารเคมีในนาข้าว เนื่องจากการใช้สารเคมีนั้นเกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างชัดเจน

“ตอนนั้นคุณประเสริฐยังไม่ได้อยู่ที่นี่ คุณประเสริฐเป็นจุดเริ่มต้น ที่จะลดละเลิกสารเคมี คุณประเสริฐเขามาอยู่ประมาณปี 2544 เขาจะเอาน้ำเข้าบ่อ เขาเห็นปลาลอยเขาก็ไม่กล้า แต่ผมเป็นคนที่นี่ เรียนอยู่ที่นี่ ไถนามา ก็มาถึงยุคทำนาปรัง ใช้สารเคมีไม่บันยะบันยัง ก็มีการปรึกษากัน แล้วมันก็มีช่วงที่หอยเชอรี่ระบาด ก็ใส่ยากันอีก”   (คุณโนรี แพฝึกฝน)

“ตอนนั้นคุณประเสริฐก็ไปฟัง วิธีการกำจัดหอยนี่ ผมเป็นคนเริ่มก่อน แต่ก่อนเดินจับในนา เดินจับ เขาบอกไอ้นี่บ้าหรือเปล่าวะ เดินจับหอย ผมทำเพื่อให้เขารู้ว่า ถ้าไม่ใช้สารเคมีแล้วใช้วิธีนี้ เราอยู่รอดได้ จนมาเลิกใช้สารเคมีฆ่าแมลงผมก็เริ่มทำก่อน ตอนนั้นมีการอบรมเรื่องแมลง การดูแมลงว่าตัวไหนดี-ไม่ดี สำรวจแมลงแล้วก็ลองไม่ฉีดยา ก็..โอ๊ย..ทำแล้ว ถ้าไม่ฉีดยาก็ไม่ได้เกี่ยว ของเราไม่ฉีดยา ข้างๆ เขาฉีด แมลงมันก็หนีมาหาเราสิ ก็เลยไปไล่โฉบแมลงมาดูนี่ มาดูว่าตัวไหนกินแมลงด้วยกัน ตัวไหนศัตรูพืช มันมีไม่ถึง 10 % ไอ้ตัวที่กินข้าวมันจะอยู่ข้างล่าง ไอ้ตัวไม่กินข้าวมันจะอยู่ข้างบน พอเราฉีดยา ไอ้ตัวที่อยู่ข้างบนมันก็ตายสิ”

จากนั้นมาก็เกิดการรวมตัวกันของเกษตรกรในเขตหนองจอก และพื้นที่ใกล้เคียง เป็นชมรมเกษตรธรรมชาติ ซึ่งมีจำนวนสมาชิกประมาณ 90 คน เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในด้านการทำการเกษตร โดยมีเป้าหมายที่จะละลดเลิกการใช้สารเคมีทางการเกษตร ซึ่งกิจกรรมอย่างหนึ่งที่ทางกลุ่มได้ทำกันก็คือเรื่องการผลิตข้าวอินทรีย์ 

คุณโนรี แพฝึกฝน เป็นเกษตรกรคนหนึ่งที่ผลิตข้าวอินทรีย์ ชนิดข้าวหอมมะลิ 105 ในครั้งนั้น ตั้งแต่เพาะปลูก เก็บเกี่ยว สี จนแพ็คเป็นห่อสุญญากาศติดแบรนด์ “ข้าวหอมทองคลองแสนแสบ” เพื่อส่งขาย ได้เล่าให้ฟังถึงบางส่วนของขั้นตอนการผลิตว่า

“ถ้าเรื่องอินทรีย์นี่ อย่างน้อยก็เคมีไม่มี ปุ๋ยเคมีก็ไม่มี ยาเคมีไม่ใช้หลักๆ ก็คือแบบนี้แหล่ะ  ปุ๋ยขี้วัวขี้ควาย มีหอยเชอรี่ เอ้า.. เดินเก็บ ของเราไม่ใช้เคมีไง ไม่ใช้ยาฆ่า ใช้การเดินเก็บ  แล้วก็กระบวนการของการใช้เมล็ดพันธุ์ เขาหว่านกัน 30-35 กิโลกรัม ก็มาเหลือ 15-20 กิโลกรัมอย่างนี้  ตรงนี้มันเกี่ยวพันกับเรื่องแมลง  ถ้าข้าวหนาแน่นมาก แมลงจะลงมากิน แดดไม่ถึงมั่ง อะไรมั่ง ถ้าเราหว่านเมล็ดมันน้อยหน่อย แดดส่องถึง แมลงอะไรก็ไม่มี”  (คุณโนรี แพฝึกฝน)