หากคุณเช่นเดียวกับผู้ปกครองหลายคนพาลูกของคุณไปพบกุมารแพทย์เพื่อตรวจสุขภาพหรือฉีดวัคซีนเป็นประจำคุณคงเคยได้ยินคำว่า "กักกัน" ในงานวิจัยทางการแพทย์ของคุณ คำนี้หมายถึงช่วงเวลาที่ไม่ได้รับอนุญาตให้บุคคลสัมผัสสัตว์กินอาหารบางชนิดหรือดื่มน้ำบางชนิดเนื่องจากมีความเป็นไปได้ที่บุคคลอาจเจ็บป่วยหรือเป็นโรคจากสัตว์เหล่านี้ได้

แม้ว่าการใช้คำนี้อาจมีความหมายได้หลากหลาย แต่มักเกี่ยวข้องกับส่วนต่างๆของร่างกายที่อาจเกิดความเจ็บป่วยหรือโรคได้ ในอดีตผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสวัตถุบางชนิดกล่าวว่าปัจจุบันมักใช้คำนี้เพื่ออ้างถึงบริเวณต่างๆของร่างกายเมื่อสงสัยว่ามีการระบาด ตัวอย่างเช่นหากมีการระบาดของเชื้อซัลโมเนลลาในโรงเรือนสัตว์ปีกเจ้าของจะปิดโรงเรือนทั้งหมดจนกว่าปัญหาจะได้รับการแก้ไข

มีหลายวิธีในการตีความคำว่า "กักกัน" ในวงการแพทย์เพื่อหมายถึงช่วงเวลาระหว่างการเริ่มมีอาการเจ็บป่วยและการสิ้นสุดการรักษา อาจมีคนเถียงว่าช่วงนี้นานเกินไป แต่มีสาเหตุหลายประการที่จำเป็น ประการแรกผู้คนต้องเผชิญกับความเจ็บป่วยและโรคจากแหล่งต่างๆ ได้แก่ อุจจาระสัตว์อาหารที่ปนเปื้อนอุจจาระของมนุษย์และการสัมผัสกับผู้ป่วยอื่น ๆ เมื่อบุคคลนั้นไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ร่วมกับสัตว์หรือสัมผัสกับอาหาร •สิ่งที่อาจมีเชื้อโรคมีโอกาสน้อยที่จะสัมผัสกับสิ่งของเหล่านี้

อีกความหมายหนึ่งของคำว่า "Definition of quarantine" หมายถึงการใช้สถานพยาบาล หากเด็กเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเขาอาจถูกกักตัวแยกหรือติดตามในระหว่างการรักษา แม้ว่านี่อาจดูเหมือนเป็นการฝึกที่โหดร้าย อย่างไรก็ตามนี่เป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากการรักษาเด็กจะดำเนินต่อไปโดยไม่หยุดชะงัก

จากมุมมองด้านสุขภาพเด็กสาเหตุส่วนใหญ่ประการหนึ่งของคำว่า "คำจำกัดความของการกักกัน" หมายถึงการที่เด็กอยู่ภายใต้การดูแลของผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ ในบางกรณีผู้ปกครองอาจรู้สึกไม่สบายใจที่จะขอให้บุตรหลานไปเยี่ยมเพื่อนหรือบุคคลอื่นที่อยู่ในความดูแลของกุมารแพทย์เพราะพวกเขาอาจคิดว่าเด็กอาจเป็นโรคนี้ สิ่งนี้อาจเป็นเรื่องยากสำหรับพ่อแม่และเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเด็กติดเชื้อขณะไปเยี่ยมเพื่อน

ระบบภูมิคุ้มกันของเด็กแตกต่างจากผู้ใหญ่ และเด็กอาจมีระบบภูมิคุ้มกันที่แข็งแรงไม่เท่าผู้ใหญ่ ส่งผลให้อาจเกิดโรคได้เร็วขึ้น

หากสมาชิกในครอบครัวติดเชื้อจากคนที่ไม่ได้รับการกักกันทั้งครอบครัวอาจป่วยได้ทำให้โรคนี้ติดต่อไปยังผู้อื่นได้ยากมาก ที่ดีที่สุดคือพยายาม จำกัด จำนวนผู้ที่สัมผัสกับผู้ติดเชื้อให้เหลือเพียงกลุ่มเล็ก ๆ ของสมาชิกในครอบครัวที่เชื่อถือได้

คุณสามารถคำนึงถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเมื่อเด็กมีส่วนร่วมมีแนวโน้มว่าเด็กจะไม่สามารถบอกสมาชิกในครอบครัวได้ว่าเขาหรือเธอป่วย หากคุณกังวลเกี่ยวกับบุตรหลานของคุณคุณควรพยายามพูดคุยเรื่องนี้กับกุมารแพทย์หรือผู้ดูแลหลักของเด็กเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กอยู่ในการกักกันที่เหมาะสมและเด็กกำลังได้รับการรักษา